Na de Eerste Wereldoorlog (1914 - 1918) had Nederland het economisch zwaar. Vanaf de jaren '20 begon de welvaart toe te nemen en kreeg het spoor steeds meer concurrentie van het opkomende wegverkeer. Na de Eerste Wereldoorlog reden de eerste bussen in Nederland, die fel concurreerden met de trams. Naast bussen waren personenauto's, fietsen en vrachtwagens in opkomst en wonnen ze steeds meer terrein van het spoor. Veel tram- en treinbedrijven zochten oplossingen om de exploitatie goedkoper uit te voeren om zo te kunnen concurreren. Veel stoomlocomotieven werden vervangen door goedkopere benzine-, diesel- of elektrische treinen of trams. Een stoomlocomotief moet uren van tevoren al worden opgestookt voordat de machine kan worden ingezet. Naast kolen en water kost dit ook veel loon voor het personeel. Ook waren voor een stoomloc altijd een machinist en een stoker nodig; op nieuwer materieel is een stoker niet meer nodig en het nieuwe materieel kan zo worden opgestart als ze nodig zijn. Naast nieuwe locomotieven en treinstellen werden voor lokaalspoorlijnen nieuwe motorwagens gebouwd. Het nieuwe materieel is ook goedkoper in onderhoud.

Ondanks dat veel bedrijven in Nederland hun stoomlocomotieven vervingen en spoorlijnen werden gesloten vanwege de concurrentie met het wegverkeer, werden in Limburg juist nieuwe spoorlijnen gebouwd en met stoomlocomotieven geëxploiteerd. De Limburgsche Tramweg-Maatschappij (LTM) werd in 1921 opgericht. In de jaren '20 werden de tramlijnen Maastricht - Vaals en Roermond - Sittard aangelegd. De nieuwe tramlijnen werden gebouwd met een spoorbreedte van 1435 mm. Voor de opening van de nieuwe tramlijnen in 1922 bestelde de Limburgsche Tramweg-Maatschappij (LTM) vijftien stoomlocomotieven bij de Duitse firma Hanomag. Het ontwerp van de locomotieven was gebaseerd op de inzichten van de Nederlandse ingenieur Verhoop. De locomotieven kregen de nummers 21 t/m 35 en werden tussen 1922 en 1925 gebouwd. Loc 26 werd in 1922 geleverd. De stoomlocomotieven waren de modernste, en tevens ook de laatste, ontwikkeling van de stoomtramlocomotieven in Nederland. De locomotieven waren op beide stoomtramlijnen van de LTM te zien. Vooral op de heuvelachtige lijn Maastricht - Vaals kwamen de krachtige machines goed van pas.

De nieuwe Limburgse tramlijnen werden voornamelijk door politieke overwegingen aangelegd en kregen, net als in de rest van Nederland, veel concurrentie van het wegverkeer. De lijnen vervoerden minder reizigers en goederen dan verwacht. In de jaren '30 sloten door heel Nederland veel lokaalspoorlijnen en interlokale tramlijnen. Nadat de stoomtramlijnen Maastricht - Vaals en Roermond - Sittard 16 jaar lang verlies gemaakt hebben, sloot de Limburgsche Tramweg-Maatschappij in 1938 het laatste stukje van de tramlijnen. Als vervanging werden bussen ingezet. De nog relatief jonge stoomlocomotieven 21 t/m 35 werden verkocht en gebruikt voor rangeerwerkzaamheden in Duitsland en Nederland. Eén locomotief van de serie, de LTM 31, kwam bij de Nederlandsche Spoorwegen terecht. De locomotief, die het nummer NS 8301 kreeg, heeft tussen 1942 en 1947 gereden op het tramnetwerk van de Westlandsche Stoomtram Maatschappij (WSM) en de tramlijn Alkmaar - Bergen aan Zee. Locomotief 26 kwam via sloperij Dotremont in Maastricht terecht bij de firma Klockner & Co te Duisburg in Duitsland. De locomotief werd aan diverse fabrieken verhuurd als rangeerlocomotief. In 1949 kreeg de locomotief een grote revisie, daarna werd ze opgeborgen. Tussen 1954 en 1969 was de locomotief actief als rangeerlocomotief bij Sachtleben Chemie te Homberg. Vanaf 1969 was de loc drie jaar actief in Neuss.

In 1972 werd loc 26 na veel zoekwerk door de Museumstoomtram Hoorn - Medemblik in het Duitse Ruhrgebied gevonden en gekocht. Aanvankelijk werd gedacht dat de SHM locomotief 21 had gekocht en onder dat nummer werd de loc ook in 1974 in dienst genomen. Tussen 1996 en 2000 kreeg loc 26 een grote restauratie, waarin hij onder andere een nieuwe ketel kreeg. Tijdens de revisie kwam men erachter dat het echte nummer van de loc niet 21, maar 26 is. Na de grootschalige revisie werd de locomotief weer in oude glorie, met het correcte nummer, in gebruikt genomen. De LTM 26 kreeg de naam van ir. Bosboom als erkenning voor de grote verdiensten die deze NS directeur voor de Museumstoomtram heeft gehad.

Van het stoomtrammaterieel van de Limburgsche Tramweg-Maatschappij zijn één locomotief en twee rijtuigen bewaard. De stoomloc LTM 26 en de rijtuigen 1502 en 1504 behoren alle drie tot de collectie van de Museumstoomtram Hoorn - Medemblik. De LTM 26 is prachtig gerestaureerd, beide rijtuigen zijn opgeslagen en wachten op hun restauraties. De LTM 26 heeft vanwege haar cultuurhistorische waarde de hoogste A-status toegekend gekregen binnen het Nationaal Register Railerfgoed. De LTM-rijtuigen 1502 en 1504 hebben beide de B-status toegekend gekregen binnen het Nationaal Register Railerfgoed.